Ένα απ’ τα μεγαλύτερα θαύματα του κόσμου και απ’ τα πιο μεγαλόπρεπα μνημεία είναι ο Πύργος της Πίζας.
Ο Πύργος αυτός έχει ύψος 58,36 μέτρα από τα θεμέλια και 55 μέτρα από την βάση. Το συνολικό του βάρος είναι 14.453 τόνοι. Στις 7 Ιανουαρίου έκλεισε τις πύλες του λόγο κινδύνου να καταρρεύσει. Επί 800 χρόνια, το καμπαναριό του καθεδρικού ναού της Πίζας, που στεκόταν σε μια εύθραυστη ισορροπία «φλερτάροντας» με τους νόμους της βαρύτητας, είχε δημιουργήσει μεγάλο θαυμασμό αλλά και πολλές απορίες.
Μήπως σχεδιάστηκε για να γέρνει;
Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου πολέμου δεν έπαθε τίποτα! Αρχικά λένε πως το σχέδιο ξεκίνησε από τον αρχιτέκτονα.
Νεότερες έρευνες λένε πως δημιουργός του είναι ο Ο Πύργος άρχισε να χτίζεται το 1063. Δεν βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, κοντά στον ποταμό Άρνο, αλλά στα βορειοδυτικά τείχη της πόλης. Επίσης βρίσκεται στο πίσω μέρος του καθεδρικού ναού, διαγώνια προς την ανατολική πλευρά. Το πιθανότερο είναι ότι το χρησιμοποιούσαν σαν ένα είδος φάρου αλλά και ως παρατηρητήριο. Ο οχταώροφος Πύργος άρχισε να γέρνει όταν οι εργάτες σήκωσαν τον τρίτο όροφο, περίπου 5 χρόνια μετά την έναρξη των εργασιών. Η αιτία είναι η σύσταση του εδάφους που δεν αντέχει τέτοια βαριά οικοδομήματα.
Το 1350 τοποθέτησαν το καμπαναριό. Οι εργασίες όμως διακόπηκαν πολλές φορές. Οι λόγοι δεν ήταν μόνο η κλήση του Πύργου, αλλά και οι πόλεμοι της Πίζας με τη Γένοβα και τη Φλωρεντία. Προβλημάτισε πολλούς η κλίση του Πύργου και έτσι έψαχναν λύσεις για να γίνει κάθετος. Το 1992 τοποθέτησαν στο εσωτερικό του ηλεκτρονικά όργανα, που παρακολουθούσαν τις κινήσεις του με κάθε λεπτομέρεια.
Στην συνέχεια, εντόπισαν πως ο Πύργος όχι απλά έγερνε αλλά και περιστρεφόταν. Γι’ αυτό και τοποθέτησαν στη βόρεια πλευρά αντίβαρο 600 τόνων. Το πρόβλημα αυτό λύθηκε. Το 1995 ο Πύργος υποχώρησε και χρειάστηκε πάρα πολλές εργασίες ώστε να «σωθεί».
Το συνολικό κόστος ήταν 27.000.000 ευρώ. Δικαίως ξοδεύτηκαν τόσα χρήματα γιατί ο Πύργος είναι πάλι ανοιχτός και όλοι μπορούν να ξανανεβούν τα 293 σκαλιά.
Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008
Πρώτη "πλαστική γέφυρα" της Ευρώπης
Στα τέλη Ιουλίου 2008, στο ομοσπονδιακό γερμανικό κρατίδιο της Έσης, πραγματοποιήθηκε ένα τεχνολογικό επίτευγμα. Όπως αναφέρει δημοσίευμα της ιστοσελίδας της Ντόιτσε Βέλε («ΝΒ»), δόθηκε στην κυκλοφορία - στην αούτομπαν 455, στο ύψος του Φρίντμπεργκ - η πρώτη γέφυρα της Ευρώπης, που αποτελείται εξ ολοκλήρου από συνθετικές ύλες, κατασκευάστηκε σε άλλο σημείο της χώρας, ενώ μεταφέρθηκε και συναρμολογήθηκε στη συγκεκριμένη περιοχή εν μία νύκτα. Συνήθως, η κατασκευή μιας γέφυρας σημαίνει για τη Γερμανία αργή ροή της κίνησης στον εθνικό δρόμο, στον οποίο κατασκευάζεται ή, το χειρότερο, χιλιόμετρα καθημερινού μποτιλιαρίσματος. Μια ημέρα μποτιλιάρισμα, όμως, σε μια γερμανική αούτομπαν κοστίζει 400.000 ευρώ και ασφαλώς η κατασκευή μιας γέφυρας δεν τελειώνει μέσα σε μια μέρα. Για το λόγο αυτό, οι αρχές του κρατιδίου της Έσης αποφάσισαν να αποφύγουν αυτό το κόστος, καθώς και την πολυήμερη ταλαιπωρία των πολιτών, που έπρεπε να διέλθουν από το συγκεκριμένο σημείο του ομοσπονδιακού οδικού δικτύου. Έτσι, έδωσαν παραγγελία στο Ινστιτούτο Στατικής Δόμησης και Γεωδαιτικών Κατασκευών του Πολυτεχνείου της Στουτγάρδης - πρωτεύουσα του γειτονικού κρατιδίου της Βάδης Βυρτεμβέργης - να αναπτύξει μια ελαφριά γέφυρα με συνθετικές ύλες.
Ατού και κόστος συντήρησης
Οι μηχανικοί του Πολυτεχνείου σχεδίασαν μια γέφυρα με οδόστρωμα από συνθετικές ύλες και ατσάλινους πυλώνες. Το σχέδιο εγκρίθηκε και στα τέλη Ιουλίου συναρμολογήθηκε η γέφυρα. Έτσι, για πρώτη φορά, μια έστω και μικρή γέφυρα, μήκους 27 μέτρων, η οποία ζύγιζε 58 τόνους, συναρμολογήθηκε εξ ολοκλήρου σε άλλο σημείο - περίπου 25 χιλιόμετρα μακριά από την περιοχή τοποθέτησής της - και μεταφέρθηκε με ειδικά φορτηγά τη νύχτα εκεί όπου επρόκειτο να τοποθετηθεί. Δηλαδή, μέσα σε μια νύχτα ολοκληρώθηκαν οι εργασίες και η γέφυρα δόθηκε στην κυκλοφορία. Το ατού της νέας, «πλαστικής γέφυρας», όπως την αποκαλούν χαριτολογώντας οι κατασκευαστές της, είναι το οδόστρωμά της. Είναι ελαφρύ, ασυνήθιστα λεπτό και κοίλο κατά 22 εκατοστόμετρα. Γιατί αποτελεί αυτό ατού; Διότι, όπως εξήγησε ο επικεφαλής πολιτικός μηχανικός Μάρκους Γκάμπλερ, «οι συνθετικές ύλες διαθέτουν μεγαλύτερη ανθεκτικότητα ακόμη και από το ατσάλι ανάλογα με το πώς και πού τις χρησιμοποιείς. Η νέα γέφυρα διαθέτει υλικό υψηλής απόδοσης και το ενισχυτικό υλικό των συνθετικών της υλών δεν καταστρέφεται από το νερό και την υγρασία, σε αντίθεση με τις γέφυρες από ατσάλι, μπετόν και βεβαίως ξύλο». Επιπλέον, η «πλαστική γέφυρα» δε χρειάζεται βάψιμο, εκτός από τους ατσάλινους πυλώνες της, δεν καταστρέφεται από το νερό και το αλάτι και χρειάζεται το πρώτο σέρβις έπειτα από 40 χρόνια. Στον αντίποδα, οι γέφυρες από μπετόν χρειάζονται κάθε 20 χρόνια πραγματικές επισκευές, ενώ οι έλεγχοι και τα βαψίματα είναι συχνότερα. Σ’ όλα αυτά, μάλιστα, πρέπει να προσθέσουμε και τα κονδύλια για το κόστος του μποτιλιαρίσματος, που προκαλεί η χρονοβόρα κατασκευή τους. Για όλους αυτούς τους λόγους, η πλαστική γέφυρα του κρατιδίου της Έσης χαρακτηρίζεται ως ιδιαίτερα οικονομική. Σύμφωνα, μάλιστα με τους ειδικούς, σημαντικότατο θεωρείται πως είναι εξοπλισμένη με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Διαθέτει 137 αισθητήρες που φροντίζουν για την ασφάλεια και την εξοικονόμηση κονδυλίων, καθώς καταμετρούν καθημερινά τη φθορά, αλλά και τον αριθμό των αυτοκινήτων, που τη χρησιμοποιούν.
Ατού και κόστος συντήρησης
Οι μηχανικοί του Πολυτεχνείου σχεδίασαν μια γέφυρα με οδόστρωμα από συνθετικές ύλες και ατσάλινους πυλώνες. Το σχέδιο εγκρίθηκε και στα τέλη Ιουλίου συναρμολογήθηκε η γέφυρα. Έτσι, για πρώτη φορά, μια έστω και μικρή γέφυρα, μήκους 27 μέτρων, η οποία ζύγιζε 58 τόνους, συναρμολογήθηκε εξ ολοκλήρου σε άλλο σημείο - περίπου 25 χιλιόμετρα μακριά από την περιοχή τοποθέτησής της - και μεταφέρθηκε με ειδικά φορτηγά τη νύχτα εκεί όπου επρόκειτο να τοποθετηθεί. Δηλαδή, μέσα σε μια νύχτα ολοκληρώθηκαν οι εργασίες και η γέφυρα δόθηκε στην κυκλοφορία. Το ατού της νέας, «πλαστικής γέφυρας», όπως την αποκαλούν χαριτολογώντας οι κατασκευαστές της, είναι το οδόστρωμά της. Είναι ελαφρύ, ασυνήθιστα λεπτό και κοίλο κατά 22 εκατοστόμετρα. Γιατί αποτελεί αυτό ατού; Διότι, όπως εξήγησε ο επικεφαλής πολιτικός μηχανικός Μάρκους Γκάμπλερ, «οι συνθετικές ύλες διαθέτουν μεγαλύτερη ανθεκτικότητα ακόμη και από το ατσάλι ανάλογα με το πώς και πού τις χρησιμοποιείς. Η νέα γέφυρα διαθέτει υλικό υψηλής απόδοσης και το ενισχυτικό υλικό των συνθετικών της υλών δεν καταστρέφεται από το νερό και την υγρασία, σε αντίθεση με τις γέφυρες από ατσάλι, μπετόν και βεβαίως ξύλο». Επιπλέον, η «πλαστική γέφυρα» δε χρειάζεται βάψιμο, εκτός από τους ατσάλινους πυλώνες της, δεν καταστρέφεται από το νερό και το αλάτι και χρειάζεται το πρώτο σέρβις έπειτα από 40 χρόνια. Στον αντίποδα, οι γέφυρες από μπετόν χρειάζονται κάθε 20 χρόνια πραγματικές επισκευές, ενώ οι έλεγχοι και τα βαψίματα είναι συχνότερα. Σ’ όλα αυτά, μάλιστα, πρέπει να προσθέσουμε και τα κονδύλια για το κόστος του μποτιλιαρίσματος, που προκαλεί η χρονοβόρα κατασκευή τους. Για όλους αυτούς τους λόγους, η πλαστική γέφυρα του κρατιδίου της Έσης χαρακτηρίζεται ως ιδιαίτερα οικονομική. Σύμφωνα, μάλιστα με τους ειδικούς, σημαντικότατο θεωρείται πως είναι εξοπλισμένη με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Διαθέτει 137 αισθητήρες που φροντίζουν για την ασφάλεια και την εξοικονόμηση κονδυλίων, καθώς καταμετρούν καθημερινά τη φθορά, αλλά και τον αριθμό των αυτοκινήτων, που τη χρησιμοποιούν.
Ομήρου... αγγλικά!
Μία εργασία βασισμένη σε Μελέτη της ομογενούς καθηγήτριας Αναστασίας Γονέου ..
Με τίτλο «Ελληνική Γλώσσα - τροφός όλων των γλωσσών», η Αναστασία Γονέου, μεταξύ άλλων, αναφέρει: «Η Ομηρική (Ελληνική) Γλώσσα, αποτελεί τη βάση επάνω στην οποία στηρίχτηκαν πλήθος σύγχρονων γλωσσών. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε καμία άλλη αναφορά, ακόμα κι αν δεν είχε διασωθεί κανένα προκατακλυσμιαίο μνημείο, θα αρκούσε η Ελληνική Γλώσσα ως απόδειξη της ύπαρξης στο παρελθόν, μίας εποχής μεγάλου πολιτισμού. Στη γλώσσα μας είναι εμφυτευμένη όλη η γνώση που κατέκτησε ο άνθρωπος, έως την παρούσα στιγμή. Κάθε ελληνική λέξη-όρος φέρει ένα βαρύ φορτίο νόησης, φορτίο που οι προγενέστεροι 'εξόδευσαν', για να κατακτήσουν γνωστικά τη συγκεκριμένη έννοια και να την 'βαπτίσουν' με το συγκεκριμένο όνομα-λέξη».
Παράδειγμα:
AFTER = Από το ομηρικό αυτάρ= μετά. Ο Όμηρος λέει: ''θα σας διηγηθώ τι έγινε αυτάρ''.
AMEN = λατινικά: amen. Το γνωστό αμήν προέρχεται από το αρχαιότατο ή μήν = αληθώς, (Ιλιάδα Ομήρου β291-301), ημέν. Η εξέλιξη του ημέν είναι το σημερινό αμέ!
BANK = λατινικά pango από το παγιώ, πήγνυμι. Οι τράπεζες πήραν την ονομασία τους από τα πρώτα 'τραπέζια' (πάγκους) της αγοράς.
BAR = λατινικά: barra από το μάρα = εργαλείο σιδηρουργού.
BOSS = από το πόσσις = ο αφέντης του σπιτιού.
BRAVO = λατινικό, από το βραβείο.
BROTHER = λατινικά frater από το φράτωρ.
CARE = από το καρέζω.
COLONIE από το κολώνεια = αποικιακή πόλη.
DAY = Οι Κρητικοί έλεγαν την ημέρα 'δία'. Και: ευδιάθετος = είναι σε καλή μέρα.
DISASTER = από το δυσοίωνος + αστήρ
DOLLAR = από το τάλλαρον = καλάθι που χρησίμευε ως μονάδα μέτρησης στις ανταλλαγές. π.χ. «δώσε μου 5 τάλλαρα σιτάρι». Παράγωγο είναι το τάλληρο, αλλά και το τελλάρo!
DOUBLE = από το διπλούς - διπλός.
EXIST = λατινικά ex+sisto από το έξ+ίστημι= εξέχω, προέχω.
EXIT = από το έξιτε = εξέλθετε
EYES = από το φάεα = μάτια.
FATHER = από το πάτερ (πατήρ).
FLOWER = λατινικά flos από το φλόος.
FRAPPER = από το φραγκικό hrappan που προέρχεται από το (F)ραπίζω = κτυπώ (F= δίγαμμα).
GLAMO UR = λατινικό gramo ur από το γραμμάριο. Οι μάγοι παρασκεύαζαν τις συνταγές τους με συστατικά μετρημένα σε γραμμάρια και επειδή η όλη διαδικασία ήταν γοητευτική και με κύρος, το gramo ur -glamou r , πήρε την σημερινή έννοια.
HEART, CORE = από το κέαρ = καρδιά.
HUMOR = από το χυμόρ = χυμός (Στην ευβοϊκή διάλεκτο, όπως αναφέρεται και στον Κρατύλο του Πλάτωνος, το τελικό 'ς' προφέρεται ως 'ρ'. Π.χ. σκληρότηρ αντί σκληρότης).
I = από το εγώ ή ίω, όπως είναι στην βοιωτική διάλεκτο.
ILLUSION = από το λίζει = παίζει.
ΙS = από το είς.
KARAT = εκ του κεράτιον, (μικρό κέρας για τη στάθμιση βάρους).
KISS ME = εκ του κύσον με = φίλησέ με (...είπε ο Οδυσσέας στην Πηνελόπη).
LORD = εκ του λάρς. Οι Πελασγικές Ακροπόλεις ονομάζονταν Λάρισσες και ο διοικητής τους λάρς ή λαέρτης. Όπως: Λαέρτης - πατέρας του Οδυσσέα).
LOVE = λατινικό: love από το 'λάFω'. Το δίγαμμα (F) γίνεται 'αυ' και 'λάF ω ' σημαίνει ''θέλω πολύ''.
MARMELADE = λατινικά melimelum από το μελίμηλον = κυδώνι.
MATRIX = από το μήτρα.
MATURITY = λατινικά: maturus από το μαδαρός= υγρός.
MAXIMUM = λατινικά: maximum από το μέγιστος.
MAYONNAISE = από την πόλη Mayon, που πήρε το όνομά της από το Μάχων = ελληνικό όνομα και αδελφός του Αννίβα.
ME = από το με.
MEDICINE = λατινικά :medeor από το μέδομαι, μήδομαι = σκέπτομαι, πράττω επιδέξια. Και μέδω = φροντίζω, μεδέων = προστάτης.
MENACE = από το μήνις.
MENTOR = από το μέντωρ.
MINE = από το Μινώαι (= λιμάνια του Μίνωα, όπου γινόταν εμπόριο μεταλλευμάτων. «Κρητών λιμένες, Μίνωαι καλούμεναι». (Διοδ.Σικελ.Ε'84,2).
MINOR = λατινικά: minor από το μινύς = μικρός. Στα επίσημα γεύματα είχαν το μινύθες γραμμάτιον, ένα μικρό κείμενο στο οποίο αναγραφόταν τι περιελάμβανε το γεύμα. Παράγωγο το... menu!
MODEL = από το μήδος= σχέδιο (η ίδια ρίζα με τη μόδα (= moda ).
MOKE = από το μώκος = αυτός που χλευάζει.
MONEY = λατινικό: moneta από το μονία = μόνη επωνυμία της Θεάς Ήρας: Ηραμονία. Στο προαύλιο του ναού της Θεάς στη Ρώμη ήταν το νομισματοκοπείο και τα νομίσματα έφεραν την παράστασή της, (monetae).
MOTHER = από το μάτηρ, μήτηρ.
MOVE = από το ομηρικό αμείβου = κουνήσου!
MOW = από το αμάω = θερίζω.
NIGHT = από το νύχτα.
NO = λατινικό: non, ne εκ του εκ του νη: αρνητικό μόριο (''νέ τρώει, νέ πίνει''), ή ( νηπενθής = απενθής, νηνεμία = έλλειψη ανέμου.
PAUSE = από το παύση.
RESISTANCE = από το ρά + ίστημι.
RESTAURANT = από το ρά + ίσταμαι = έφαγα και στηλώθηκα.
RESTORATION = λατινικά restauro από το ρά+ίστημι, όπου το ρά δείχνει συνάρτηση, ακολουθία, π.χ. ρά-θυμος, και ίστημι = στήνομαι.
SERPENT = λατινικά serpo από το έρπω (ερπετό). H δασεία (') προφέρεται ως σ = σερπετό.
SEX = από το έξις. Η λέξη δασύνεται και η δασεία μετατρέπεται σε σίγμα και = s + έξις.
SIMPLE = από το απλούς (η λέξη δασύνεται).
SPACE = από το σπίζω = εκτείνω διαρκώς.
SPONSOR από το σπένδω = προσφέρω ( σπονδή).
TRANSFER από το τρύω (διαπερνώ) + φέρω. Transatlantic = διαπερνώ τον Ατλαντικό.
TURBO = από το τύρβη = κυκλική ταραχώδης κίνηση.
YES = από το γέ = βεβαίως.
WATER = από το Ύδωρ (νερό), με το δ να μετατρέπεται σε τ.
Πηγή:
Με τίτλο «Ελληνική Γλώσσα - τροφός όλων των γλωσσών», η Αναστασία Γονέου, μεταξύ άλλων, αναφέρει: «Η Ομηρική (Ελληνική) Γλώσσα, αποτελεί τη βάση επάνω στην οποία στηρίχτηκαν πλήθος σύγχρονων γλωσσών. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε καμία άλλη αναφορά, ακόμα κι αν δεν είχε διασωθεί κανένα προκατακλυσμιαίο μνημείο, θα αρκούσε η Ελληνική Γλώσσα ως απόδειξη της ύπαρξης στο παρελθόν, μίας εποχής μεγάλου πολιτισμού. Στη γλώσσα μας είναι εμφυτευμένη όλη η γνώση που κατέκτησε ο άνθρωπος, έως την παρούσα στιγμή. Κάθε ελληνική λέξη-όρος φέρει ένα βαρύ φορτίο νόησης, φορτίο που οι προγενέστεροι 'εξόδευσαν', για να κατακτήσουν γνωστικά τη συγκεκριμένη έννοια και να την 'βαπτίσουν' με το συγκεκριμένο όνομα-λέξη».
Παράδειγμα:
AFTER = Από το ομηρικό αυτάρ= μετά. Ο Όμηρος λέει: ''θα σας διηγηθώ τι έγινε αυτάρ''.
AMEN = λατινικά: amen. Το γνωστό αμήν προέρχεται από το αρχαιότατο ή μήν = αληθώς, (Ιλιάδα Ομήρου β291-301), ημέν. Η εξέλιξη του ημέν είναι το σημερινό αμέ!
BANK = λατινικά pango από το παγιώ, πήγνυμι. Οι τράπεζες πήραν την ονομασία τους από τα πρώτα 'τραπέζια' (πάγκους) της αγοράς.
BAR = λατινικά: barra από το μάρα = εργαλείο σιδηρουργού.
BOSS = από το πόσσις = ο αφέντης του σπιτιού.
BRAVO = λατινικό, από το βραβείο.
BROTHER = λατινικά frater από το φράτωρ.
CARE = από το καρέζω.
COLONIE από το κολώνεια = αποικιακή πόλη.
DAY = Οι Κρητικοί έλεγαν την ημέρα 'δία'. Και: ευδιάθετος = είναι σε καλή μέρα.
DISASTER = από το δυσοίωνος + αστήρ
DOLLAR = από το τάλλαρον = καλάθι που χρησίμευε ως μονάδα μέτρησης στις ανταλλαγές. π.χ. «δώσε μου 5 τάλλαρα σιτάρι». Παράγωγο είναι το τάλληρο, αλλά και το τελλάρo!
DOUBLE = από το διπλούς - διπλός.
EXIST = λατινικά ex+sisto από το έξ+ίστημι= εξέχω, προέχω.
EXIT = από το έξιτε = εξέλθετε
EYES = από το φάεα = μάτια.
FATHER = από το πάτερ (πατήρ).
FLOWER = λατινικά flos από το φλόος.
FRAPPER = από το φραγκικό hrappan που προέρχεται από το (F)ραπίζω = κτυπώ (F= δίγαμμα).
GLAMO UR = λατινικό gramo ur από το γραμμάριο. Οι μάγοι παρασκεύαζαν τις συνταγές τους με συστατικά μετρημένα σε γραμμάρια και επειδή η όλη διαδικασία ήταν γοητευτική και με κύρος, το gramo ur -glamou r , πήρε την σημερινή έννοια.
HEART, CORE = από το κέαρ = καρδιά.
HUMOR = από το χυμόρ = χυμός (Στην ευβοϊκή διάλεκτο, όπως αναφέρεται και στον Κρατύλο του Πλάτωνος, το τελικό 'ς' προφέρεται ως 'ρ'. Π.χ. σκληρότηρ αντί σκληρότης).
I = από το εγώ ή ίω, όπως είναι στην βοιωτική διάλεκτο.
ILLUSION = από το λίζει = παίζει.
ΙS = από το είς.
KARAT = εκ του κεράτιον, (μικρό κέρας για τη στάθμιση βάρους).
KISS ME = εκ του κύσον με = φίλησέ με (...είπε ο Οδυσσέας στην Πηνελόπη).
LORD = εκ του λάρς. Οι Πελασγικές Ακροπόλεις ονομάζονταν Λάρισσες και ο διοικητής τους λάρς ή λαέρτης. Όπως: Λαέρτης - πατέρας του Οδυσσέα).
LOVE = λατινικό: love από το 'λάFω'. Το δίγαμμα (F) γίνεται 'αυ' και 'λάF ω ' σημαίνει ''θέλω πολύ''.
MARMELADE = λατινικά melimelum από το μελίμηλον = κυδώνι.
MATRIX = από το μήτρα.
MATURITY = λατινικά: maturus από το μαδαρός= υγρός.
MAXIMUM = λατινικά: maximum από το μέγιστος.
MAYONNAISE = από την πόλη Mayon, που πήρε το όνομά της από το Μάχων = ελληνικό όνομα και αδελφός του Αννίβα.
ME = από το με.
MEDICINE = λατινικά :medeor από το μέδομαι, μήδομαι = σκέπτομαι, πράττω επιδέξια. Και μέδω = φροντίζω, μεδέων = προστάτης.
MENACE = από το μήνις.
MENTOR = από το μέντωρ.
MINE = από το Μινώαι (= λιμάνια του Μίνωα, όπου γινόταν εμπόριο μεταλλευμάτων. «Κρητών λιμένες, Μίνωαι καλούμεναι». (Διοδ.Σικελ.Ε'84,2).
MINOR = λατινικά: minor από το μινύς = μικρός. Στα επίσημα γεύματα είχαν το μινύθες γραμμάτιον, ένα μικρό κείμενο στο οποίο αναγραφόταν τι περιελάμβανε το γεύμα. Παράγωγο το... menu!
MODEL = από το μήδος= σχέδιο (η ίδια ρίζα με τη μόδα (= moda ).
MOKE = από το μώκος = αυτός που χλευάζει.
MONEY = λατινικό: moneta από το μονία = μόνη επωνυμία της Θεάς Ήρας: Ηραμονία. Στο προαύλιο του ναού της Θεάς στη Ρώμη ήταν το νομισματοκοπείο και τα νομίσματα έφεραν την παράστασή της, (monetae).
MOTHER = από το μάτηρ, μήτηρ.
MOVE = από το ομηρικό αμείβου = κουνήσου!
MOW = από το αμάω = θερίζω.
NIGHT = από το νύχτα.
NO = λατινικό: non, ne εκ του εκ του νη: αρνητικό μόριο (''νέ τρώει, νέ πίνει''), ή ( νηπενθής = απενθής, νηνεμία = έλλειψη ανέμου.
PAUSE = από το παύση.
RESISTANCE = από το ρά + ίστημι.
RESTAURANT = από το ρά + ίσταμαι = έφαγα και στηλώθηκα.
RESTORATION = λατινικά restauro από το ρά+ίστημι, όπου το ρά δείχνει συνάρτηση, ακολουθία, π.χ. ρά-θυμος, και ίστημι = στήνομαι.
SERPENT = λατινικά serpo από το έρπω (ερπετό). H δασεία (') προφέρεται ως σ = σερπετό.
SEX = από το έξις. Η λέξη δασύνεται και η δασεία μετατρέπεται σε σίγμα και = s + έξις.
SIMPLE = από το απλούς (η λέξη δασύνεται).
SPACE = από το σπίζω = εκτείνω διαρκώς.
SPONSOR από το σπένδω = προσφέρω ( σπονδή).
TRANSFER από το τρύω (διαπερνώ) + φέρω. Transatlantic = διαπερνώ τον Ατλαντικό.
TURBO = από το τύρβη = κυκλική ταραχώδης κίνηση.
YES = από το γέ = βεβαίως.
WATER = από το Ύδωρ (νερό), με το δ να μετατρέπεται σε τ.
Πηγή:
Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2008
Kινητήρας με ταχύτητα δεκαπλάσια του ήχου
Πτήσεις Αθήνα-Νέα Υόρκη σε λιγότερο από μία ώρα υπόσχεται ένας πειραματικός στροβιλοκινητήρας που δοκιμάστηκε στην έρημο της Αυστραλίας. Η ταχύτητά του έφτασε τα 11.000 χιλιόμετρα ανά ώρα, δέκα φορές η ταχύτητα του ήχου.
Ο κινητήρας «scramjet» (αυλοωθητής υπερηχητικής καύσης) προσφέρει τελικές ταχύτητες που μέχρι σήμερα μόνο οι πυραυλοκινητήρες μπορούσαν να προσφέρουν.
Οι σημερινοί, πειραματικοί scramjet μπορούν να λειτουργήσουν μόνο σε ταχύτητες άνω των Μαχ 6 (έξι φορές η ταχύτητα του ήχου) γι' αυτό και πρέπει πρώτα να επιταχύνονται με πυραύλους. Πρέπει επίσης να πετούν πολύ ψηλά στην ατμόσφαιρα, πάνω από το υψόμετρο των συμβατικών αεριωθούμενων.
Στη δοκιμή που πραγματοποιήθηκε στο πεδίο βολής του Γούμερα στην Αυστραλία, ο στροβιλοκινητήρας αρχικά εκτοξεύτηκε συνδεδεμένος με έναν συμβατικό πύραυλο και πυροδοτήθηκε σε μεγάλο ύψος, όπου έφτασε σε ταχύτητα τα Μαχ 10.
Η ανάλυση των δεδομένων τηλεμετρίας θα διαρκέσει εβδομάδες, ωστόσο οι μηχανικοί είναι ήδη βέβαιοι ότι η δοκιμή πέτυχε, αναφέρει το Reuters.
Ο κινητήρας αναπτύχθηκε από τον Οργανισμό Αμυντικής Επιστήμης και Τεχνολογίας της Αυστραλίας και την Υπηρεσία Προηγμένων Ερευνητικών Προγραμμάτων Άμυνας (DARPA) του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας.
Ο κινητήρας «scramjet» (αυλοωθητής υπερηχητικής καύσης) προσφέρει τελικές ταχύτητες που μέχρι σήμερα μόνο οι πυραυλοκινητήρες μπορούσαν να προσφέρουν.
Οι σημερινοί, πειραματικοί scramjet μπορούν να λειτουργήσουν μόνο σε ταχύτητες άνω των Μαχ 6 (έξι φορές η ταχύτητα του ήχου) γι' αυτό και πρέπει πρώτα να επιταχύνονται με πυραύλους. Πρέπει επίσης να πετούν πολύ ψηλά στην ατμόσφαιρα, πάνω από το υψόμετρο των συμβατικών αεριωθούμενων.
Στη δοκιμή που πραγματοποιήθηκε στο πεδίο βολής του Γούμερα στην Αυστραλία, ο στροβιλοκινητήρας αρχικά εκτοξεύτηκε συνδεδεμένος με έναν συμβατικό πύραυλο και πυροδοτήθηκε σε μεγάλο ύψος, όπου έφτασε σε ταχύτητα τα Μαχ 10.
Η ανάλυση των δεδομένων τηλεμετρίας θα διαρκέσει εβδομάδες, ωστόσο οι μηχανικοί είναι ήδη βέβαιοι ότι η δοκιμή πέτυχε, αναφέρει το Reuters.
Ο κινητήρας αναπτύχθηκε από τον Οργανισμό Αμυντικής Επιστήμης και Τεχνολογίας της Αυστραλίας και την Υπηρεσία Προηγμένων Ερευνητικών Προγραμμάτων Άμυνας (DARPA) του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας.
ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΙΜΩΝ ΥΛΙΚΩΝ ΣΕ ΟΙΚΟΔΟΜΕΣ
Οι πλείστοι από εμάς έχουν ακούσει για την ανακύκλωση ως το εργαλείο που μπορεί να επαναφέρει στην παραγωγική διαδικασία υλικά τα οποία θεωρούνταν σαν «άχρηστα», όπως το γυαλί, χαρτί, πλαστικό και αλουμίνιο. Αυτό είναι βέβαια σωστό και σε πολλές χώρες υπάρχει μια ολόκληρη βιομηχανία που κινείται από τη συλλογή διαφόρων ανακυκλωμένων υλικών μέχρι την κατασκευή σχετικών προϊόντων ή άλλων πρώτων υλών. Φαίνεται λοιπόν, ότι η τεχνολογική εξέλιξη, η ραγδαία εξέλιξη της χημείας και της βιομηχανικής παραγωγής μαζί με την επερχόμενη σπανιότητα των πρώτων υλών στρέφουν τους κατασκευαστές οικοδομικών υλικών σε εναλλακτικές λύσεις.
Έτσι το ξύλο έχει αντικατασταθεί πλέον σχεδόν εξ ολοκλήρου από άλλα υλικά, όπως τις πλαστικές ίνες, το γυαλί, το αλουμίνιο, τις γυψοσανίδες και κυρίως το νοβοπάν, το πιο φθηνό και ευρέως διαδεδομένο υποκατάστατο του ξύλου των τελευταίων χρόνων. Το νοβοπάν χρησιμοποιείται για κάθε είδους χρήση, στα έπιπλα, στον διαχωρισμό χώρων, στη διακόσμηση καταστημάτων. Παρ’ ότι κατά καιρούς έχει θιγεί το θέμα, πολύ λίγοι γνωρίζουν πόσο επιβλαβές είναι το νοβοπάν -ιδιαίτερα ορισμένες ποιότητές του- σε εσωτερικούς χώρους, λόγω κυρίως της φορμαλδεΰδης που περιέχει και που διαφεύγει σιγά-σιγά στην ατμόσφαιρα.
Εκτός όμως από τα επιβλαβή και επικίνδυνα για την υγεία και το περιβάλλον υλικά-υποκατάστατα του ξύλου- όλο και περισσότεροι κατασκευαστές και έμποροι δομικών υλικών ανακαλύπτουν τα ανακυκλώσιμα υλικά, υλικά δηλαδή που μέχρι πριν λίγα χρόνια κατέληγαν στους σκυβαλότοπους. Ορισμένες φορές μάλιστα επανέρχονται πρακτικές και μέθοδοι δόμησης που χρησιμοποιούνταν σε παλαιότερες εποχές, όταν οι άνθρωποι ήταν αναγκασμένοι να τηρούν μια πιο ορθολογιστική και συνετή σχέση με το γύρω τους υλικό κόσμο. Έτσι, παρουσιάζεται για παράδειγμα σήμερα στην αγορά της Αμερικής, υλικό για τη μόνωση εξωτερικών τοίχων που αποτελείται από δεμάτια άχυρου, επιχρισμένα με γύψο μια παλιά πρακτική μέθοδος.
Ένα άλλο ιδανικό μονωτικό υλικό αποτελεί το χαρτί της εφημερίδας για τη μόνωση της στέγης, αλλά και εσωτερικών τοίχων. Το χαρτί υπόκειται βέβαια κάποιες επεξεργασίες προηγουμένως, δεν δέχεται όμως άλλες προσμείξεις. Σε ολόκληρη την Κεντρική Ευρώπη, για παράδειγμα, είναι ευρέως διαδεδομένο στην αγορά μονωτικό υλικό από παλιό χαρτί εφημερίδας το οποίο θεωρείται σήμερα ιδανικό οικολογικό υλικό θερμό- και ηχομόνωσης. Μοιάζει με νιφάδες που εκτοξεύονται με τη βοήθεια ειδικής αντλίας στο εσωτερικό τοίχων, κάτω από πατώματα, ανάμεσα στην επένδυση και τη στέγη, κλπ.
Μια άλλη μέθοδος αξιοποίησης ανακυκλώσιμων υλικών που έρχεται πάλι απ’ την Αμερική είναι αυτή που αξιοποιεί παλιό χαρτί, χαρτόνι και διάφορες άλλες άχρηστες ίνες με σκοπό την κατασκευή «ξύλου» οικοδομών. Περιέχει από 40 μέχρι και 70% των κοινών οικιακών απορριμμάτων, αλλά μπορεί να αξιοποιήσει και άχυρα, υπόλοιπα ζαχαροκάλαμου, πριονίδι ή άλλα υπόλοιπα αγροτικής παραγωγής. Η μέθοδος αυτή είναι απλή: Ο πολτός των διαφόρων ινών χύνεται πάνω σε ένα καλούπι που μοιάζει με κηρήθρα. Η «κηρήθρα» αυτή έχει πολύ μικρές τρυπούλες, ώστε να μπορεί να διαφεύγει το μεγαλύτερο μέρος της υγρασίας. Ο τάπητας του πολτού θερμαίνεται, πιέζεται και αποξηραίνεται. Το τελικό προϊόν είναι μια σκληρή, ελαφριά, ινώδης πλάκα με κυψελοειδή επιφάνεια από τη μια της πλευρά και επίπεδη επιφάνεια από την άλλη. Η πλάκα αυτή κατασκευάζεται σε όποιο πάχος απαιτεί η αγορά, από χαρτί περιτυλίγματος στη λεπτή του μορφή μέχρι πάχος γυψοσανίδας των 75 χιλιοστών. Οι άδειοι χώροι ανάμεσά τους μπορούν να γεμίσουν με μονωτικό υλικό. Οι πλάκες αυτές μπορούν να πριονιστούν, να καρφωθούν, να αδιαβροχοποιηθούν, να βαφούν, να γίνουν ανθεκτικά στη φωτιά και να επενδυθούν με καπλαμά, σαν κοινό ξύλο.
Το υλικό αυτό είναι ήδη πατενταρισμένο και ευρέως διαδεδομένο στην αγορά. Το υλικό αυτό προωθείται ιδιαίτερα για τον τομέα της φθηνής οικοδομής. Είναι τόσο σταθερό υλικό που μπορεί μόνο του να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή τοίχων, αλλά και φερόντων στοιχείων της οικοδομής, για επενδύσεις, κλπ. Η επαναστατική αυτή ιδέα που προήλθε μέσα από το μυαλό μερικών οικολόγων-ερευνητών έφερε, όχι μόνο μια νέα μορφή δομικού υλικού, αλλά προπαντός μια σοβαρή απάντηση στα αποτελέσματα της καταναλωτικής μας κοινωνίας.
Έτσι το ξύλο έχει αντικατασταθεί πλέον σχεδόν εξ ολοκλήρου από άλλα υλικά, όπως τις πλαστικές ίνες, το γυαλί, το αλουμίνιο, τις γυψοσανίδες και κυρίως το νοβοπάν, το πιο φθηνό και ευρέως διαδεδομένο υποκατάστατο του ξύλου των τελευταίων χρόνων. Το νοβοπάν χρησιμοποιείται για κάθε είδους χρήση, στα έπιπλα, στον διαχωρισμό χώρων, στη διακόσμηση καταστημάτων. Παρ’ ότι κατά καιρούς έχει θιγεί το θέμα, πολύ λίγοι γνωρίζουν πόσο επιβλαβές είναι το νοβοπάν -ιδιαίτερα ορισμένες ποιότητές του- σε εσωτερικούς χώρους, λόγω κυρίως της φορμαλδεΰδης που περιέχει και που διαφεύγει σιγά-σιγά στην ατμόσφαιρα.
Εκτός όμως από τα επιβλαβή και επικίνδυνα για την υγεία και το περιβάλλον υλικά-υποκατάστατα του ξύλου- όλο και περισσότεροι κατασκευαστές και έμποροι δομικών υλικών ανακαλύπτουν τα ανακυκλώσιμα υλικά, υλικά δηλαδή που μέχρι πριν λίγα χρόνια κατέληγαν στους σκυβαλότοπους. Ορισμένες φορές μάλιστα επανέρχονται πρακτικές και μέθοδοι δόμησης που χρησιμοποιούνταν σε παλαιότερες εποχές, όταν οι άνθρωποι ήταν αναγκασμένοι να τηρούν μια πιο ορθολογιστική και συνετή σχέση με το γύρω τους υλικό κόσμο. Έτσι, παρουσιάζεται για παράδειγμα σήμερα στην αγορά της Αμερικής, υλικό για τη μόνωση εξωτερικών τοίχων που αποτελείται από δεμάτια άχυρου, επιχρισμένα με γύψο μια παλιά πρακτική μέθοδος.
Ένα άλλο ιδανικό μονωτικό υλικό αποτελεί το χαρτί της εφημερίδας για τη μόνωση της στέγης, αλλά και εσωτερικών τοίχων. Το χαρτί υπόκειται βέβαια κάποιες επεξεργασίες προηγουμένως, δεν δέχεται όμως άλλες προσμείξεις. Σε ολόκληρη την Κεντρική Ευρώπη, για παράδειγμα, είναι ευρέως διαδεδομένο στην αγορά μονωτικό υλικό από παλιό χαρτί εφημερίδας το οποίο θεωρείται σήμερα ιδανικό οικολογικό υλικό θερμό- και ηχομόνωσης. Μοιάζει με νιφάδες που εκτοξεύονται με τη βοήθεια ειδικής αντλίας στο εσωτερικό τοίχων, κάτω από πατώματα, ανάμεσα στην επένδυση και τη στέγη, κλπ.
Μια άλλη μέθοδος αξιοποίησης ανακυκλώσιμων υλικών που έρχεται πάλι απ’ την Αμερική είναι αυτή που αξιοποιεί παλιό χαρτί, χαρτόνι και διάφορες άλλες άχρηστες ίνες με σκοπό την κατασκευή «ξύλου» οικοδομών. Περιέχει από 40 μέχρι και 70% των κοινών οικιακών απορριμμάτων, αλλά μπορεί να αξιοποιήσει και άχυρα, υπόλοιπα ζαχαροκάλαμου, πριονίδι ή άλλα υπόλοιπα αγροτικής παραγωγής. Η μέθοδος αυτή είναι απλή: Ο πολτός των διαφόρων ινών χύνεται πάνω σε ένα καλούπι που μοιάζει με κηρήθρα. Η «κηρήθρα» αυτή έχει πολύ μικρές τρυπούλες, ώστε να μπορεί να διαφεύγει το μεγαλύτερο μέρος της υγρασίας. Ο τάπητας του πολτού θερμαίνεται, πιέζεται και αποξηραίνεται. Το τελικό προϊόν είναι μια σκληρή, ελαφριά, ινώδης πλάκα με κυψελοειδή επιφάνεια από τη μια της πλευρά και επίπεδη επιφάνεια από την άλλη. Η πλάκα αυτή κατασκευάζεται σε όποιο πάχος απαιτεί η αγορά, από χαρτί περιτυλίγματος στη λεπτή του μορφή μέχρι πάχος γυψοσανίδας των 75 χιλιοστών. Οι άδειοι χώροι ανάμεσά τους μπορούν να γεμίσουν με μονωτικό υλικό. Οι πλάκες αυτές μπορούν να πριονιστούν, να καρφωθούν, να αδιαβροχοποιηθούν, να βαφούν, να γίνουν ανθεκτικά στη φωτιά και να επενδυθούν με καπλαμά, σαν κοινό ξύλο.
Το υλικό αυτό είναι ήδη πατενταρισμένο και ευρέως διαδεδομένο στην αγορά. Το υλικό αυτό προωθείται ιδιαίτερα για τον τομέα της φθηνής οικοδομής. Είναι τόσο σταθερό υλικό που μπορεί μόνο του να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή τοίχων, αλλά και φερόντων στοιχείων της οικοδομής, για επενδύσεις, κλπ. Η επαναστατική αυτή ιδέα που προήλθε μέσα από το μυαλό μερικών οικολόγων-ερευνητών έφερε, όχι μόνο μια νέα μορφή δομικού υλικού, αλλά προπαντός μια σοβαρή απάντηση στα αποτελέσματα της καταναλωτικής μας κοινωνίας.
Ερωτόκριτος του Βιτσέντζου Κορνάρου
Ο Ερωτόκριτος είναι μία έμμετρη μυθιστορία που συντέθηκε από τον Βιτσέντζο Κορνάρο στην Κρήτη τον 17ο αιώνα. Αποτελείται από 10.012 (οι τελευταίοι δώδεκα αναφέρονται στον ποιητή) δεκαπεντασύλλαβους ομοιοκατάληκτους στίχους στην Κρητική διάλεκτο. Κεντρικό θέμα του είναι ο έρωτας ανάμεσα σε δύο νέους, τον Ερωτόκριτο (που στο έργο αναφέρεται μόνο ως Ρωτόκριτος ή Ρώκριτος) και την Αρετούσα, και γύρω από αυτό περιστρέφονται και άλλα θέματα όπως η τιμή, η φιλία, η γενναιότητα και το κουράγιο. Μαζί με την Ερωφίλη του Γεώργιου Χορτάτση είναι τα σημαντικότερα έργα της κρητικής λογοτεχνίας. Ο Ερωτόκριτος πέρασε στην λαϊκή παράδοση και παραμένει δημοφιλές κλασικό έργο, χάρη και στη μουσική με την οποία έχει μελοποιηθεί.
Παρ' όλο που ως προς την εξέλιξη της υπόθεσης ο Ερωτόκριτος ακολουθεί όλα τα χαρακτηριστικά των αντιστοίχων ιπποτικών μυθιστοριών, παρουσιάζει κάποιες ιδιαιτερότητες ως προς τη δομή, με χαρακτηριστικά που προέρχονται από άλλα λογοτεχνικά είδη. Εκτός από τα επικά στοιχεία, είναι έντονη και η παρουσία δραματικών χαρακτηριστικών: η διαίρεση σε πέντε μέρη απηχεί την πενταμερή διαίρεση του κλασικού δράματος, ενώ θεατρικό χαρακτήρα προσδίδει και η συχνή παρουσία του διαλόγου. Στο χειρόγραφο του έργου δεν παρουσιάζεται η πενταμερής διαίρεση, η οποία εμφανίζεται μόνο στις έντυπες εκδόσεις, θεωρείται όμως από τους μελετητές οργανική και συνδεδεμένη με την σύλληψη του έργου από τον ποιητή.
Το επικό-ηρωικό και το ερωτικό στοιχείο, που αναφέρονται ως θεματικοί πυρήνες ήδη στους πρώτους στίχους («και των αρμάτω οι ταραχές, έχθρητες και τα βάρη / του Έρωτα η εμπόρεση και της φιλιάς η χάρη»), συνυπάρχουν στο έργο μοιρασμένα συμμετρικά, με το ερωτικό να υπερτερεί στο πρώτο, το τρίτο και το πέμπτο μέρος, ενώ το ηρωικό στο δεύτερο και το τέταρτο, και παράλληλα είναι αλληλένδετα συνδεδεμένα μεταξύ τους, με το ένα να τροφοδοτεί το άλλο: ο έρωτας του Ερωτόκριτου για την Αρετούσα είναι κίνητρο για τη συμμετοχή του στην κονταρομαχία, ενώ η ανδρεία του και η προσφορά στο βασιλιά της χώρας είναι το γεγονός που επιτρέπει την ευόδωση της σχέσης.
Η συνάντηση του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας
Ἐφανερῶσαν το κ’ οἱ δυὸ πὼς εἶναι ἐκεῖ σωσμένοι
κι ἀπόκει στέκου σὰ βουβοὶ κ’ ἡ γλώσσα τως σωπαίνει.
Ἤτρεμ’ ἐκείνη σ’ μιὰ μεριὰ κ’ ἐκεῖνος εἰς τὴν ἄλλη
κι ὁ γεῖς τὸν ἄλλο ἐνίμενε τὴν ἐμιλιὰ νὰ βγάλη˙
μιὰν ὥρα ἐστέκα ἀμίλητοι καὶ τὰ πολλὰ ὁποὺ χώνα
ἐχάσαν τα, σοῦ φαίνεται, τὴν ὥρα ποὺ ἐσιμῶνα.
Δὲν εἶχαν τὴν ἀποκοτιὰ στὰ θέλου νὰ μιλήσου,
δὲν ξεύρουν ἀπὸ ποιὰ μεριὰ τὰ πάθη τως ν’ ἀρχίσου.
Ὡσὰ λαήνι ὁποὺ γενῆ πολλὰ πλατὺ στὸν πάτο
κ’ εἰς τὸ λαιμὸ πολλὰ στενὸ κ’ εἶναι νερὸ γεμάτο,
κι ὅποιος θελήση καὶ βαλθῆ ὄξω νερὸ νὰ χύση
καὶ τὸ λαήνι μὲ τὴ βιὰ πρὸς χάμαι νὰ γυρίση,
μέσα κρατίζει τὸ νερὸ κι ἀπ’ ὄξω δὲν τὸ βγάνει
κι ὅσο τὸ γέρνει τόσο πλιὰ μόνο τὸν κόπο χάνει,
ἐδέτσι ἐμοιάσασι κι αὐτοὶ κ’ ἦσα γεμάτοι πάθη,
ἡ ἀποκοτιὰ τως νὰ τὰ ποῦν, ὡς ἐσιμῶσα, ἐχάθη
καὶ θέλοντας νὰ ποῦν πολλὰ, τὰ λίγα δὲ μποροῦσι˙
τὸ στόμα τως ἐσώπαινε, μὲ τὴν καρδιὰ μιλοῦσι.
Ερωτόκριτος, μέρος Γ΄, στίχοι 583-600.
Πολύ σημαντικό ρόλο παίζει και το θέμα της αστάθειας της Μοίρας και της Τύχης, ενώ καθοριστική είναι και η σημασία του θέματος των κοινωνικών διακρίσεων: ο έρωτας των δύο ηρώων έρχεται σε αντίθεση με τις καθιερωμένες κοινωνικές συμβάσεις και τους φέρνει σε σύγκρουση με το περιβάλλον τους, τελικά όμως στο τέλος του έργου «νικούν» οι προσωπικές αρετές.
Σημαντική καινοτομία του Κορνάρου είναι η ανάδειξη της ψυχολογικής κατάστασης των ηρώων και η πειστική αιτιολόγηση των κινήτρων της συμπεριφοράς τους.
Παρ' όλο που ως προς την εξέλιξη της υπόθεσης ο Ερωτόκριτος ακολουθεί όλα τα χαρακτηριστικά των αντιστοίχων ιπποτικών μυθιστοριών, παρουσιάζει κάποιες ιδιαιτερότητες ως προς τη δομή, με χαρακτηριστικά που προέρχονται από άλλα λογοτεχνικά είδη. Εκτός από τα επικά στοιχεία, είναι έντονη και η παρουσία δραματικών χαρακτηριστικών: η διαίρεση σε πέντε μέρη απηχεί την πενταμερή διαίρεση του κλασικού δράματος, ενώ θεατρικό χαρακτήρα προσδίδει και η συχνή παρουσία του διαλόγου. Στο χειρόγραφο του έργου δεν παρουσιάζεται η πενταμερής διαίρεση, η οποία εμφανίζεται μόνο στις έντυπες εκδόσεις, θεωρείται όμως από τους μελετητές οργανική και συνδεδεμένη με την σύλληψη του έργου από τον ποιητή.
Το επικό-ηρωικό και το ερωτικό στοιχείο, που αναφέρονται ως θεματικοί πυρήνες ήδη στους πρώτους στίχους («και των αρμάτω οι ταραχές, έχθρητες και τα βάρη / του Έρωτα η εμπόρεση και της φιλιάς η χάρη»), συνυπάρχουν στο έργο μοιρασμένα συμμετρικά, με το ερωτικό να υπερτερεί στο πρώτο, το τρίτο και το πέμπτο μέρος, ενώ το ηρωικό στο δεύτερο και το τέταρτο, και παράλληλα είναι αλληλένδετα συνδεδεμένα μεταξύ τους, με το ένα να τροφοδοτεί το άλλο: ο έρωτας του Ερωτόκριτου για την Αρετούσα είναι κίνητρο για τη συμμετοχή του στην κονταρομαχία, ενώ η ανδρεία του και η προσφορά στο βασιλιά της χώρας είναι το γεγονός που επιτρέπει την ευόδωση της σχέσης.
Η συνάντηση του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας
Ἐφανερῶσαν το κ’ οἱ δυὸ πὼς εἶναι ἐκεῖ σωσμένοι
κι ἀπόκει στέκου σὰ βουβοὶ κ’ ἡ γλώσσα τως σωπαίνει.
Ἤτρεμ’ ἐκείνη σ’ μιὰ μεριὰ κ’ ἐκεῖνος εἰς τὴν ἄλλη
κι ὁ γεῖς τὸν ἄλλο ἐνίμενε τὴν ἐμιλιὰ νὰ βγάλη˙
μιὰν ὥρα ἐστέκα ἀμίλητοι καὶ τὰ πολλὰ ὁποὺ χώνα
ἐχάσαν τα, σοῦ φαίνεται, τὴν ὥρα ποὺ ἐσιμῶνα.
Δὲν εἶχαν τὴν ἀποκοτιὰ στὰ θέλου νὰ μιλήσου,
δὲν ξεύρουν ἀπὸ ποιὰ μεριὰ τὰ πάθη τως ν’ ἀρχίσου.
Ὡσὰ λαήνι ὁποὺ γενῆ πολλὰ πλατὺ στὸν πάτο
κ’ εἰς τὸ λαιμὸ πολλὰ στενὸ κ’ εἶναι νερὸ γεμάτο,
κι ὅποιος θελήση καὶ βαλθῆ ὄξω νερὸ νὰ χύση
καὶ τὸ λαήνι μὲ τὴ βιὰ πρὸς χάμαι νὰ γυρίση,
μέσα κρατίζει τὸ νερὸ κι ἀπ’ ὄξω δὲν τὸ βγάνει
κι ὅσο τὸ γέρνει τόσο πλιὰ μόνο τὸν κόπο χάνει,
ἐδέτσι ἐμοιάσασι κι αὐτοὶ κ’ ἦσα γεμάτοι πάθη,
ἡ ἀποκοτιὰ τως νὰ τὰ ποῦν, ὡς ἐσιμῶσα, ἐχάθη
καὶ θέλοντας νὰ ποῦν πολλὰ, τὰ λίγα δὲ μποροῦσι˙
τὸ στόμα τως ἐσώπαινε, μὲ τὴν καρδιὰ μιλοῦσι.
Ερωτόκριτος, μέρος Γ΄, στίχοι 583-600.
Πολύ σημαντικό ρόλο παίζει και το θέμα της αστάθειας της Μοίρας και της Τύχης, ενώ καθοριστική είναι και η σημασία του θέματος των κοινωνικών διακρίσεων: ο έρωτας των δύο ηρώων έρχεται σε αντίθεση με τις καθιερωμένες κοινωνικές συμβάσεις και τους φέρνει σε σύγκρουση με το περιβάλλον τους, τελικά όμως στο τέλος του έργου «νικούν» οι προσωπικές αρετές.
Σημαντική καινοτομία του Κορνάρου είναι η ανάδειξη της ψυχολογικής κατάστασης των ηρώων και η πειστική αιτιολόγηση των κινήτρων της συμπεριφοράς τους.
ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ : Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ
Τρία εκατομμύρια τόνοι οικιακών απορριμμάτων παράγονται ετησίως στην Ελλάδα.
Τα απορρίμματα αυτά αρκούν για να καλύψουν με τον όγκο τους την εθνική οδό από το Ναύπλιο ως την Αλεξανδρούπολη, με ένα στρώμα ύψους ενός μέτρου!
Αν σ'αυτά προσθέσουμε και τις χιλιάδες τόνους βιομηχανικών και νοσοκομειακών αποβλήτων, καθώς και τις ακόμη μεγαλύτερες ποσότητες των αδρανών υλικών που καταλήγουν στις χωματερές, εύκολα καταλαβαίνει κανείς γιατί η διαχείριση των απορριμμάτων έχει εξελιχθεί σε εφιάλτη της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Η χρόνια αδράνεια πολλών υπευθύνων και οι διαρθρωτικές αδυναμίες των περιφερειακών οργάνων της διοίκησης, όχι μόνο συσσωρεύουν τα προβλήματα, αλλά έχουν αυξήσει δραματικά τις περιβαλλοντικές συνέπειες και έχουν οδηγήσει σε κοινωνικές συγκρούσεις υπερτοπικού χαρακτήρα.
Η έλλειψη οργάνωσης και υποδομής στο τοπικό επίπεδο έχει ως αποτέλεσμα την απευθείας πολλές φορές απόρριψη των σκουπιδιών σε χαράδρες, σε ποτάμια, στη θάλασσα ή στον πιο πρόχειρο δημόσιο ή απερίφρακτο χώρο.
Μια πρώτη απόπειρα καταγραφής αναφέρει σχεδόν 3.000 χωματερές σ'ολόκληρη τη χώρα, το 70% των οποίων είναι τελείως ανεξέλεγκτες, δεν πληρούν ούτε τις στοιχειώδεις προδιαγραφές και οι οποίες, παρόλα αυτά, δέχονται πάνω από ένα εκατομμύριο τόνους απορριμμάτων το χρόνο.
Η διαπίστωση των παραπάνω αδιεξόδων φαίνεται να έχει γίνει πλέον κοινή συνείδηση και από πολλές πλευρές υπάρχει πίεση για άμεσες και αποτελεσματικές λύσεις. Δυστυχώς όμως, τις περισσότερες φορές οι προτάσεις ή οι απόπειρες εξεύρεσης λύσεων κινούνται στην ίδια πάντα λογική, αυτήν δηλαδή που θέλει τα οικιακά απορρίμματα "άχρηστα" και ανεπιθύμητα πραπροϊόντα ενός ευγενούς κατά τα άλλα πολιτισμού, και τα οποία πρέπει με κάθε θυσία να απομακρυνθούν -τουλάχιστον- από τη δημόσια θέα.
Έτσι δεν είναι τυχαίο συχνά ασχολούμαστε κυρίως με το λεγόμενο νοικοκύρεμα και σχεδόν καθόλου με την ουσία και κυρίως χωρίς πρόβλεψη για το μέλλον. Συνήθως, ενώ θεωρητικά δεχόμαστε την ανακύκλωση, τη θεωρούμε πολυτέλεια για τις δικές μας συνθήκες.
Μια απ τις λύσεις που συχνά προτείνονται, ιδιαίτερα για τα οικιακά και τα νοσοκομειακά απορρίμματα, αλλά συχνά και για τα βιομηχανικά απόβλητα, είναι η καύση ή όπως αλλιώς λέγεται η θερμοκαταστροφή τους.
Πολλοί πέφτουν θύματα της παραπλανητικής διαφήμισης των εταιρειών οι οποίες προσπαθούν να αποκρύψουν τους κινδύνους με τους οποίους η μέθοδος αυτή απειλεί το περιβάλλον και την υγεία των ανθρώπων μέσω της εκπομπής ιδιαίτερα τοξικών ρύπων, όπως είναι οι διοξίνες και εκατοντάδες άλλες χλωριωμένες ενώσεις.
Εξάλλου, τα ενεργειακά οφέλη από την καύση είναι σχετικά μικρά αν τα συγκρίνουμε με το περιβαλλοντικό και το επενδυτικό κόστος, πράγμα που κάνει έτσι κι αλλιώς την όλη επιχείρηση ασύμφορη για τα ελληνικά δεδομένα.
Η ανακύκλωση,έχει περάσει πλέον στη συνείδηση των περισσότερων πολιτών ως μια θετική διέξοδος για τη διαχείριση των απορριμμάτων. Δυστυχώς όμως στην Ελλάδα, η μέθοδος αυτή έχει σχεδόν ταυτιστεί με την απλή συλλογή του χαρτιού και του αλουμινίου από τα αναψυκτικά, και οι περισσότερες προσπάθειες έμειναν στο στάδιο των πιλοτικών προγραμμάτων, τόσο από τους δήμους, όσο και από τους ιδιώτες. Απουσίασαν οι ολοκληρωμένες θεωρήσεις και κυρίως η εξασφάλιση της αγοράς για την προώθηση των πρώτων υλών από τα χρησιμοποιούμενα προϊόντα.
Για πολλά υλικά, όπως για παράδειγμα το γυαλί, η απορρόφησή του από τις δύο υπάρχουσες βιομηχανίες είναι προβληματική, και το κόστος μεταφοράς του τεράστιο, ιδιαίτερα από την περιφέρεια. Σε ότι αφορά στο χαρτί, παρά τα σχετικά ικανοποιητικά (με δεδομένη την έλλειψη ολοκληρωμένου σχεδιασμού) ποσοστά συλλογής τόσο από ιδιώτες όσο και από ποικίλους φορές, η τιμή της αγοράς από τις χαρτοβιομηχανίες έχει μεγάλες διακυμάνσεις, οι απαιτήσεις για την ποιότητα της χαρτόμαζας συχνά δεν μπορούν να ικανοποιηθούν και εν τέλει το κόστος από την όλη επιχείρηση είναι συνήθως τόσο υψηλό, που καθιστά προβληματική την οικονονική βιωσιμότητα των φορέων διαχείρισης. Οι περισσότεροι, ύστερα από ένα πρώτο διάστημα ευφορίας, συνήθως εγκαταλείπουν την προσπάθεια. Στην περίπτωση τέλος του αλουμινίου τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα. Σ' αυτό συνέβαλε σημαντικά η εμπλοκή των εταιρειών εμφιάλωσης καθώς και η εισαγωγή κάποιων κανόνων στην κατασκευή και τη σύνθεση των συσκευασιών.
Η εισαγωγή του όρου "ανακυκλώσιμο" αντανακλά την ανάγκη παραγωγής υλικών συσκευασίας που να διευκολύνουν όλα τα στάδια της ανακύκλωσης από τη διαλογή στην πηγή, μέχρι τις μονάδες "αναγέννησης".
Σημαντικό είναι βέβαια το πρόβλημα της παρουσίας τοξικών (μπαταρίες, φαρμακευτικά παρασκευάσματα, χημικά φωτογραφείων κ.λ.π) στα οργανικά απορρίματα.). Τα τοξικά υλικά στα σκουπίδια δεν επιβαρύνουν μόνο το περιβάλλον (το έδαφος, την ατμόσφαιρα και τα νερά) αλλά δυσκολεύουν και την παραγωγή εδαφοβελτιωτικού (κομπόστ) που μπορεί να παραχθεί είτε σε μικρή είτε σε μεγάλη κλίμακα.
Το πρώτο πράγμα λοιπόν που θα έπρεπε να κάνει μια δημοτική ή διαδημοτική επιχείρηση, αλλά και κάθε άλλος οργανισμός που σκοπεύει να ασχοληθεί σοβαρά με την ανακύκλωση, είναι μια ολοκληρωμένη και υπεύθυνη διερεύνηση του πεδίου εφαρμογής του προγράμματος.
Αυτό σημαίνει πριν απ' όλα τεχνικο-οικονομική μελέτη του αντικειμένου, με βάση τις τοπικές συνθήκες και ιδιαιτερότητες.
Η μελέτη αυτή θα πρέπει να περιλαμβάνει την εκτίμηση των δυνατοτήτων στη φάση της συλλογής, την αξιολόγηση των προσφορών για την απορρόφηση των υλικών που προορίζονται για ανακύκλωση, τον υπολογισμό του κόστους σε σχέση με το αναμενόμενο όφελος, και φυσικά, να καταλήγει σε προτάσεις υλοποίησης που θα πρέπει να εμπεριέχουν τους τρόπους αντιμετώπισης των οργανωτικών προβλημάτων καθώς επίσης και αυτών της χρηματοδότησης.
Σε ένα άλλο επίπεδο, οι προσπάθειες θα πρέπει να επεκταθούν στα ζητήματα ευαισθητοποίησης, πληροφόρησης και διαπαιδαγώγησης του κοινού, καθώς και στη δημιουργία μιας νέας αγοράς για τα προϊόντα που προέρχονται από ανακυκλωμένα υλικά.
Κάτι που ξεπερνά βέβαια τα όρια για τις δυνατότητες των φορέων με περιορισμένη εμβέλεια, αποτελεί όμως προϋπόθεση για το ξεπέρασμα της προσωρινότητας που χαρακτηρίζει τις μέχρι σήμερα πρωτοβουλίες.
Μια τυπική ανάλυση των απορριμμάτων της Αθήνας και άλλων αστικών κέντρων, δείχνει ότι το 50% περίπου του φορτίου των απορριμματοφόρων αποτελείται από οργανικά υλικά (κατάλοιπα τροφίμων δηλαδή), τα οποία θα μπορούσαν υπό προϋποθέσεις να μετατραπούν σε χρήσιμο λίπασμα και εδαφοβελτιωτικό, ενώ ένα ποσοστό 40% είναι υλικά συσκευασίας (δηλ. χαρτί, γυαλί και μέταλλα).
Θεωρητικά λοιπόν το 90% των απορριμμάτων μπορεί να ανακυκλωθεί, ενώ το υπόλοιπο 10% αποτελείται από αδρανή κυρίως υλικά (υφάσματα, ξύλο κλπ), που μπορούν να καταλήξουν σε χώρους διάθεσης χωρίς σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα.
Παράλληλα όμως με την ανακύκλωση, απαιτείται η ανάπτυξη μιας πολιτικής με στόχο τη μείωση του όγκου των απορριμμάτων και ιδιαίτερα των συσκευασιών μιας χρήσης.
Δεδομένου μάλιστα ότι η συσκευασία αποτελεί το 40% (ή και 60% σε ορισμένες περιπτώσεις όπως οι τουριστικές περιοχές το καλοκαίρι) του όγκου των σκουπιδιών, τα περιθώρια παρέμβασης είναι τεράστια.
Στο πλαίσιο μιας τέτοιας πολιτικής, ιδιαίτερη έμφαση πρέπει να δοθεί στα χλωριωμένα πλαστικά PVC που ευθύνονται για την έκλυση τοξικών ουσιών όταν τα σκουπίδια καίγονται σε ελεγχόμενους ή μη χώρους.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει ως στόχο την ανάκτηση και συλλογή του 90% των υλικών συσκευασίας και την ανακύκλωση του 60% τουλάχιστον αυτών των ποσοτήτων ως το τέλος του αιώνα.
Πιστεύουμε πως είναι απολύτως εφικτό και ρεαλιστικό να επιτύχουμε ανακύκλωση (και λιπασματοποίηση) του 75% τουλάχιστον του συνολικού όγκου των απορριμμάτων και αυτός θα έπρεπε να είναι ο στόχος για την ερχόμενη δεκαετία.
Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος θα πρέπει να γίνουν τα παρακάτω βήματα που άλλωστε προβλέπονται από τον πρόσφατα ψηφισθέντα νόμο 2939 ο οποίος αποτελεί εναρμόνιση με την αντίστοιχη Κοινοτική Οδηγία:
1 Εναλλακτική διαχείριση συσκευασιών:
Συνεργασία με το ή τα συστήματα που θα λάβουν έγκριση από την Επιτροπή Παρακολούθησης Εναλλακτικής Διαχείρισης (ΕΠΕΔ) για να αναπτύξουν εντατικά προγράμματα διαλογής στην πηγή όλων των συσκευασιών (χαρτιά, πλαστικά, μέταλλα & γυαλιά).
Τέτοια προγράμματα θα οργανωθούν σε τουλάχιστον 20 μεγάλες πόλεις της χώρας από το 2002 έως το 2005.
Μέσα στις πόλεις αυτές είναι πολλοί ή όλοι οι δήμοι του λεκανοπεδίου της Αττικής και οι δήμοι του συνδέσμου ΟΤΑ Μείζονος Θεσσαλονίκης.
Το σημαντικό είναι ότι με βάσει το νόμο 2939 τα προγράμματα θα χρηματοδοτηθούν από τα συστήματα υλοποίησης, τα οποία με τη σειρά τους με βάσει το νόμο 2939 θα χρηματοδοτηθούν από τις υπόχρεες εταιρείες που παράγουν συσκευασμένα προϊόντα.
Η συνεργασία των ΟΤΑ με τα συστήματα μπορεί να περιλαμβάνει πάρα πολλά θέματα και οι ΟΤΑ να έχουν μεταξύ των άλλων και οικονομικά οφέλη.
2 Εναλλακτική διαχείριση άλλων προϊόντων:
Συνεργασία με τα συστήματα που θα λάβουν έγκριση από την Επιτροπή Παρακολούθησης Εναλλακτικής Διαχείρισης (ΕΠΕΔ) για να αναπτύξουν προγράμματα εναλλακτικής διαχείρισης μετά τη χρήση τους των εξής προϊόντων: οχήματα, λάστιχα οχημάτων, μπαταρίες, ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά προϊόντα, έπιπλα κ.α.
Και στην περίπτωση των άλλων προϊόντων με βάσει το νόμο 2939 τα προγράμματα θα χρηματοδοτηθούν από τα συστήματα υλοποίησης, τα οποία με τη σειρά τους με βάσει το νόμο 2939 θα χρηματοδοτηθούν από τις υπόχρεες εταιρείες που παράγουν η εισάγουν τα σχετικά προϊόντα.
Η συνεργασία των ΟΤΑ με τα συστήματα μπορεί να περιλαμβάνει αρκετά θέματα και οι ΟΤΑ να έχουν και πιθανά οικονομικά οφέλη.
3 Παραγωγή compost στο σπίτι:
Εφαρμογή στην αρχή πιλοτικών και εν συνεχεία εκτεταμένων προγραμμάτων κομποστοποίησης με τοποθέτηση μικρών κάδων κομποστοποιητών στις κατοικίες / πολυκατοικίες που διαθέτουν ελάχιστο ανοικτό χώρο (με χώμα) "3 τετραγωνικά μέτρα".
Το compost παράγεται και διατίθεται μέσα στις κατοικίες και έτσι μειώνονται τα παραγόμενα απορρίμματα.
4 Εναλλακτική διαχείριση επικίνδυνων οικιακών απορριμμάτων:
Επεξεργασία προγράμματος εναλλακτικής διαχείρισης των επικίνδυνων οικιακών απορριμμάτων.
Πιθανά με ειδικά διαμορφωμένους κάδους σε κεντρικά σημεία των γειτονιών και περιοδική συλλογή από τους ΟΤΑ. Πρόνοια για την τελική διαχείριση και διάθεση των υλικών. Χρηματοδότηση από ΚΠΣ ή απ΄ ευθείας από ευρωπαϊκά προγράμματα.
5 Οργάνωση προγραμμάτων ενημέρωσης:
Για την επιτυχία των προγραμμάτων διαλογής στην πηγή θα πρέπει να οργανωθούν εκτεταμένα προγράμματα ενημέρωσης. Τα προγράμματα ενημέρωσης με βάσει το νόμο 2939 μπορούν να χρηματοδοτηθούν και αυτά από τα συστήματα εναλλακτικής διαχείρισης των αντίστοιχων προϊόντων.
Τα προγράμματα ενημέρωσης για την παραγωγή compost στο σπίτι θα πρέπει να χρηματοδοτηθούν με πόρους που θα βρουν οι ΟΤΑ.
6 Διαμόρφωση πολιτικής των ΟΤΑ για τα απορρίμματα:
Η πολιτική αυτή μπορεί να περιλαμβάνει επεξεργασία προτάσεων, κανονιστικών διατάξεων, κινήτρων και αντικινήτρων, τρόπος υπολογισμού των δημοτικών τελών, για την αποφυγή παραγωγής απορριμμάτων.
Θα πρέπει επίσης να περιλαμβάνει μια ευρεία επιχείρηση ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης των πολιτών και των παραγωγών, ιδιαίτερα μέσω της τηλεόρασης, των Δημοτικών Διαμερισμάτων και του Internet.
Για να γίνει επίσης δυνατή η εφαρμογή των παραπάνω, απαιτείται η δημιουργία υποδομής στην περιφέρεια. Στις περιοχές εκτός του άξονα Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Κομοτηνή, υπάρχει σήμερα μεγάλη έλλειψη μονάδων (ακόμη και μικροεμπόρων) που να παραλαμβάνουν υλικά για ανακύκλωση, ενώ απουσιάζουν οι εγκαταστάσεις για συλλογή και ανακύκλωση υλικών όπως τα χρησιμοποιημένα ορυκτέλαια, τα ελαστικά, ορισμένα είδη πλαστικού, κλπ.
Η κατάσταση αυτή συνεπάγεται, αφενός μικρά ποσοστά ανακύκλωσης, αφετέρου μεγάλες διαδρομές που αυξάνουν το κόστος και δημιουργούν νέες περιβαλλοντικές επιβαρύνσεις.
Όλα τα παραπάνω δεν αφορούν βέβαια κάποιο μακρινό μέλλον, αλλά αποτελούν επιτακτική ανάγκη για το σήμερα. Κι αυτό, τόσο γιατί το πρόβλημα των σκουπιδιών έχει προσλάβει δραματικές και οριακές διαστάσεις, όσο και γιατί για πρώτη φορά υπάρχουν επαρκείς πόροι για μια ορθολογική και βιώσιμη διαχείριση των απορριμάτων.
Το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, ούτε αυστηρά τεχνικό.
Είναι κυρίως πρόβλημα προσανατολισμού και εφαρμογής στην πράξη της αρχής "ο ρυπαίνων πληρώνει".
Με άλλα λόγια η σημερινή ριζοσπαστική πρόταση δεν είναι η ενοχοποίηση των πολιτών ή του κράτους, αλλά η ενεργοποίηση των μηχανισμών της αγοράς και η αλλαγή των καταναλωτικών μοντέλων.
Τα απορρίμματα αυτά αρκούν για να καλύψουν με τον όγκο τους την εθνική οδό από το Ναύπλιο ως την Αλεξανδρούπολη, με ένα στρώμα ύψους ενός μέτρου!
Αν σ'αυτά προσθέσουμε και τις χιλιάδες τόνους βιομηχανικών και νοσοκομειακών αποβλήτων, καθώς και τις ακόμη μεγαλύτερες ποσότητες των αδρανών υλικών που καταλήγουν στις χωματερές, εύκολα καταλαβαίνει κανείς γιατί η διαχείριση των απορριμμάτων έχει εξελιχθεί σε εφιάλτη της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Η χρόνια αδράνεια πολλών υπευθύνων και οι διαρθρωτικές αδυναμίες των περιφερειακών οργάνων της διοίκησης, όχι μόνο συσσωρεύουν τα προβλήματα, αλλά έχουν αυξήσει δραματικά τις περιβαλλοντικές συνέπειες και έχουν οδηγήσει σε κοινωνικές συγκρούσεις υπερτοπικού χαρακτήρα.
Η έλλειψη οργάνωσης και υποδομής στο τοπικό επίπεδο έχει ως αποτέλεσμα την απευθείας πολλές φορές απόρριψη των σκουπιδιών σε χαράδρες, σε ποτάμια, στη θάλασσα ή στον πιο πρόχειρο δημόσιο ή απερίφρακτο χώρο.
Μια πρώτη απόπειρα καταγραφής αναφέρει σχεδόν 3.000 χωματερές σ'ολόκληρη τη χώρα, το 70% των οποίων είναι τελείως ανεξέλεγκτες, δεν πληρούν ούτε τις στοιχειώδεις προδιαγραφές και οι οποίες, παρόλα αυτά, δέχονται πάνω από ένα εκατομμύριο τόνους απορριμμάτων το χρόνο.
Η διαπίστωση των παραπάνω αδιεξόδων φαίνεται να έχει γίνει πλέον κοινή συνείδηση και από πολλές πλευρές υπάρχει πίεση για άμεσες και αποτελεσματικές λύσεις. Δυστυχώς όμως, τις περισσότερες φορές οι προτάσεις ή οι απόπειρες εξεύρεσης λύσεων κινούνται στην ίδια πάντα λογική, αυτήν δηλαδή που θέλει τα οικιακά απορρίμματα "άχρηστα" και ανεπιθύμητα πραπροϊόντα ενός ευγενούς κατά τα άλλα πολιτισμού, και τα οποία πρέπει με κάθε θυσία να απομακρυνθούν -τουλάχιστον- από τη δημόσια θέα.
Έτσι δεν είναι τυχαίο συχνά ασχολούμαστε κυρίως με το λεγόμενο νοικοκύρεμα και σχεδόν καθόλου με την ουσία και κυρίως χωρίς πρόβλεψη για το μέλλον. Συνήθως, ενώ θεωρητικά δεχόμαστε την ανακύκλωση, τη θεωρούμε πολυτέλεια για τις δικές μας συνθήκες.
Μια απ τις λύσεις που συχνά προτείνονται, ιδιαίτερα για τα οικιακά και τα νοσοκομειακά απορρίμματα, αλλά συχνά και για τα βιομηχανικά απόβλητα, είναι η καύση ή όπως αλλιώς λέγεται η θερμοκαταστροφή τους.
Πολλοί πέφτουν θύματα της παραπλανητικής διαφήμισης των εταιρειών οι οποίες προσπαθούν να αποκρύψουν τους κινδύνους με τους οποίους η μέθοδος αυτή απειλεί το περιβάλλον και την υγεία των ανθρώπων μέσω της εκπομπής ιδιαίτερα τοξικών ρύπων, όπως είναι οι διοξίνες και εκατοντάδες άλλες χλωριωμένες ενώσεις.
Εξάλλου, τα ενεργειακά οφέλη από την καύση είναι σχετικά μικρά αν τα συγκρίνουμε με το περιβαλλοντικό και το επενδυτικό κόστος, πράγμα που κάνει έτσι κι αλλιώς την όλη επιχείρηση ασύμφορη για τα ελληνικά δεδομένα.
Η ανακύκλωση,έχει περάσει πλέον στη συνείδηση των περισσότερων πολιτών ως μια θετική διέξοδος για τη διαχείριση των απορριμμάτων. Δυστυχώς όμως στην Ελλάδα, η μέθοδος αυτή έχει σχεδόν ταυτιστεί με την απλή συλλογή του χαρτιού και του αλουμινίου από τα αναψυκτικά, και οι περισσότερες προσπάθειες έμειναν στο στάδιο των πιλοτικών προγραμμάτων, τόσο από τους δήμους, όσο και από τους ιδιώτες. Απουσίασαν οι ολοκληρωμένες θεωρήσεις και κυρίως η εξασφάλιση της αγοράς για την προώθηση των πρώτων υλών από τα χρησιμοποιούμενα προϊόντα.
Για πολλά υλικά, όπως για παράδειγμα το γυαλί, η απορρόφησή του από τις δύο υπάρχουσες βιομηχανίες είναι προβληματική, και το κόστος μεταφοράς του τεράστιο, ιδιαίτερα από την περιφέρεια. Σε ότι αφορά στο χαρτί, παρά τα σχετικά ικανοποιητικά (με δεδομένη την έλλειψη ολοκληρωμένου σχεδιασμού) ποσοστά συλλογής τόσο από ιδιώτες όσο και από ποικίλους φορές, η τιμή της αγοράς από τις χαρτοβιομηχανίες έχει μεγάλες διακυμάνσεις, οι απαιτήσεις για την ποιότητα της χαρτόμαζας συχνά δεν μπορούν να ικανοποιηθούν και εν τέλει το κόστος από την όλη επιχείρηση είναι συνήθως τόσο υψηλό, που καθιστά προβληματική την οικονονική βιωσιμότητα των φορέων διαχείρισης. Οι περισσότεροι, ύστερα από ένα πρώτο διάστημα ευφορίας, συνήθως εγκαταλείπουν την προσπάθεια. Στην περίπτωση τέλος του αλουμινίου τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα. Σ' αυτό συνέβαλε σημαντικά η εμπλοκή των εταιρειών εμφιάλωσης καθώς και η εισαγωγή κάποιων κανόνων στην κατασκευή και τη σύνθεση των συσκευασιών.
Η εισαγωγή του όρου "ανακυκλώσιμο" αντανακλά την ανάγκη παραγωγής υλικών συσκευασίας που να διευκολύνουν όλα τα στάδια της ανακύκλωσης από τη διαλογή στην πηγή, μέχρι τις μονάδες "αναγέννησης".
Σημαντικό είναι βέβαια το πρόβλημα της παρουσίας τοξικών (μπαταρίες, φαρμακευτικά παρασκευάσματα, χημικά φωτογραφείων κ.λ.π) στα οργανικά απορρίματα.). Τα τοξικά υλικά στα σκουπίδια δεν επιβαρύνουν μόνο το περιβάλλον (το έδαφος, την ατμόσφαιρα και τα νερά) αλλά δυσκολεύουν και την παραγωγή εδαφοβελτιωτικού (κομπόστ) που μπορεί να παραχθεί είτε σε μικρή είτε σε μεγάλη κλίμακα.
Το πρώτο πράγμα λοιπόν που θα έπρεπε να κάνει μια δημοτική ή διαδημοτική επιχείρηση, αλλά και κάθε άλλος οργανισμός που σκοπεύει να ασχοληθεί σοβαρά με την ανακύκλωση, είναι μια ολοκληρωμένη και υπεύθυνη διερεύνηση του πεδίου εφαρμογής του προγράμματος.
Αυτό σημαίνει πριν απ' όλα τεχνικο-οικονομική μελέτη του αντικειμένου, με βάση τις τοπικές συνθήκες και ιδιαιτερότητες.
Η μελέτη αυτή θα πρέπει να περιλαμβάνει την εκτίμηση των δυνατοτήτων στη φάση της συλλογής, την αξιολόγηση των προσφορών για την απορρόφηση των υλικών που προορίζονται για ανακύκλωση, τον υπολογισμό του κόστους σε σχέση με το αναμενόμενο όφελος, και φυσικά, να καταλήγει σε προτάσεις υλοποίησης που θα πρέπει να εμπεριέχουν τους τρόπους αντιμετώπισης των οργανωτικών προβλημάτων καθώς επίσης και αυτών της χρηματοδότησης.
Σε ένα άλλο επίπεδο, οι προσπάθειες θα πρέπει να επεκταθούν στα ζητήματα ευαισθητοποίησης, πληροφόρησης και διαπαιδαγώγησης του κοινού, καθώς και στη δημιουργία μιας νέας αγοράς για τα προϊόντα που προέρχονται από ανακυκλωμένα υλικά.
Κάτι που ξεπερνά βέβαια τα όρια για τις δυνατότητες των φορέων με περιορισμένη εμβέλεια, αποτελεί όμως προϋπόθεση για το ξεπέρασμα της προσωρινότητας που χαρακτηρίζει τις μέχρι σήμερα πρωτοβουλίες.
Μια τυπική ανάλυση των απορριμμάτων της Αθήνας και άλλων αστικών κέντρων, δείχνει ότι το 50% περίπου του φορτίου των απορριμματοφόρων αποτελείται από οργανικά υλικά (κατάλοιπα τροφίμων δηλαδή), τα οποία θα μπορούσαν υπό προϋποθέσεις να μετατραπούν σε χρήσιμο λίπασμα και εδαφοβελτιωτικό, ενώ ένα ποσοστό 40% είναι υλικά συσκευασίας (δηλ. χαρτί, γυαλί και μέταλλα).
Θεωρητικά λοιπόν το 90% των απορριμμάτων μπορεί να ανακυκλωθεί, ενώ το υπόλοιπο 10% αποτελείται από αδρανή κυρίως υλικά (υφάσματα, ξύλο κλπ), που μπορούν να καταλήξουν σε χώρους διάθεσης χωρίς σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα.
Παράλληλα όμως με την ανακύκλωση, απαιτείται η ανάπτυξη μιας πολιτικής με στόχο τη μείωση του όγκου των απορριμμάτων και ιδιαίτερα των συσκευασιών μιας χρήσης.
Δεδομένου μάλιστα ότι η συσκευασία αποτελεί το 40% (ή και 60% σε ορισμένες περιπτώσεις όπως οι τουριστικές περιοχές το καλοκαίρι) του όγκου των σκουπιδιών, τα περιθώρια παρέμβασης είναι τεράστια.
Στο πλαίσιο μιας τέτοιας πολιτικής, ιδιαίτερη έμφαση πρέπει να δοθεί στα χλωριωμένα πλαστικά PVC που ευθύνονται για την έκλυση τοξικών ουσιών όταν τα σκουπίδια καίγονται σε ελεγχόμενους ή μη χώρους.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει ως στόχο την ανάκτηση και συλλογή του 90% των υλικών συσκευασίας και την ανακύκλωση του 60% τουλάχιστον αυτών των ποσοτήτων ως το τέλος του αιώνα.
Πιστεύουμε πως είναι απολύτως εφικτό και ρεαλιστικό να επιτύχουμε ανακύκλωση (και λιπασματοποίηση) του 75% τουλάχιστον του συνολικού όγκου των απορριμμάτων και αυτός θα έπρεπε να είναι ο στόχος για την ερχόμενη δεκαετία.
Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος θα πρέπει να γίνουν τα παρακάτω βήματα που άλλωστε προβλέπονται από τον πρόσφατα ψηφισθέντα νόμο 2939 ο οποίος αποτελεί εναρμόνιση με την αντίστοιχη Κοινοτική Οδηγία:
1 Εναλλακτική διαχείριση συσκευασιών:
Συνεργασία με το ή τα συστήματα που θα λάβουν έγκριση από την Επιτροπή Παρακολούθησης Εναλλακτικής Διαχείρισης (ΕΠΕΔ) για να αναπτύξουν εντατικά προγράμματα διαλογής στην πηγή όλων των συσκευασιών (χαρτιά, πλαστικά, μέταλλα & γυαλιά).
Τέτοια προγράμματα θα οργανωθούν σε τουλάχιστον 20 μεγάλες πόλεις της χώρας από το 2002 έως το 2005.
Μέσα στις πόλεις αυτές είναι πολλοί ή όλοι οι δήμοι του λεκανοπεδίου της Αττικής και οι δήμοι του συνδέσμου ΟΤΑ Μείζονος Θεσσαλονίκης.
Το σημαντικό είναι ότι με βάσει το νόμο 2939 τα προγράμματα θα χρηματοδοτηθούν από τα συστήματα υλοποίησης, τα οποία με τη σειρά τους με βάσει το νόμο 2939 θα χρηματοδοτηθούν από τις υπόχρεες εταιρείες που παράγουν συσκευασμένα προϊόντα.
Η συνεργασία των ΟΤΑ με τα συστήματα μπορεί να περιλαμβάνει πάρα πολλά θέματα και οι ΟΤΑ να έχουν μεταξύ των άλλων και οικονομικά οφέλη.
2 Εναλλακτική διαχείριση άλλων προϊόντων:
Συνεργασία με τα συστήματα που θα λάβουν έγκριση από την Επιτροπή Παρακολούθησης Εναλλακτικής Διαχείρισης (ΕΠΕΔ) για να αναπτύξουν προγράμματα εναλλακτικής διαχείρισης μετά τη χρήση τους των εξής προϊόντων: οχήματα, λάστιχα οχημάτων, μπαταρίες, ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά προϊόντα, έπιπλα κ.α.
Και στην περίπτωση των άλλων προϊόντων με βάσει το νόμο 2939 τα προγράμματα θα χρηματοδοτηθούν από τα συστήματα υλοποίησης, τα οποία με τη σειρά τους με βάσει το νόμο 2939 θα χρηματοδοτηθούν από τις υπόχρεες εταιρείες που παράγουν η εισάγουν τα σχετικά προϊόντα.
Η συνεργασία των ΟΤΑ με τα συστήματα μπορεί να περιλαμβάνει αρκετά θέματα και οι ΟΤΑ να έχουν και πιθανά οικονομικά οφέλη.
3 Παραγωγή compost στο σπίτι:
Εφαρμογή στην αρχή πιλοτικών και εν συνεχεία εκτεταμένων προγραμμάτων κομποστοποίησης με τοποθέτηση μικρών κάδων κομποστοποιητών στις κατοικίες / πολυκατοικίες που διαθέτουν ελάχιστο ανοικτό χώρο (με χώμα) "3 τετραγωνικά μέτρα".
Το compost παράγεται και διατίθεται μέσα στις κατοικίες και έτσι μειώνονται τα παραγόμενα απορρίμματα.
4 Εναλλακτική διαχείριση επικίνδυνων οικιακών απορριμμάτων:
Επεξεργασία προγράμματος εναλλακτικής διαχείρισης των επικίνδυνων οικιακών απορριμμάτων.
Πιθανά με ειδικά διαμορφωμένους κάδους σε κεντρικά σημεία των γειτονιών και περιοδική συλλογή από τους ΟΤΑ. Πρόνοια για την τελική διαχείριση και διάθεση των υλικών. Χρηματοδότηση από ΚΠΣ ή απ΄ ευθείας από ευρωπαϊκά προγράμματα.
5 Οργάνωση προγραμμάτων ενημέρωσης:
Για την επιτυχία των προγραμμάτων διαλογής στην πηγή θα πρέπει να οργανωθούν εκτεταμένα προγράμματα ενημέρωσης. Τα προγράμματα ενημέρωσης με βάσει το νόμο 2939 μπορούν να χρηματοδοτηθούν και αυτά από τα συστήματα εναλλακτικής διαχείρισης των αντίστοιχων προϊόντων.
Τα προγράμματα ενημέρωσης για την παραγωγή compost στο σπίτι θα πρέπει να χρηματοδοτηθούν με πόρους που θα βρουν οι ΟΤΑ.
6 Διαμόρφωση πολιτικής των ΟΤΑ για τα απορρίμματα:
Η πολιτική αυτή μπορεί να περιλαμβάνει επεξεργασία προτάσεων, κανονιστικών διατάξεων, κινήτρων και αντικινήτρων, τρόπος υπολογισμού των δημοτικών τελών, για την αποφυγή παραγωγής απορριμμάτων.
Θα πρέπει επίσης να περιλαμβάνει μια ευρεία επιχείρηση ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης των πολιτών και των παραγωγών, ιδιαίτερα μέσω της τηλεόρασης, των Δημοτικών Διαμερισμάτων και του Internet.
Για να γίνει επίσης δυνατή η εφαρμογή των παραπάνω, απαιτείται η δημιουργία υποδομής στην περιφέρεια. Στις περιοχές εκτός του άξονα Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Κομοτηνή, υπάρχει σήμερα μεγάλη έλλειψη μονάδων (ακόμη και μικροεμπόρων) που να παραλαμβάνουν υλικά για ανακύκλωση, ενώ απουσιάζουν οι εγκαταστάσεις για συλλογή και ανακύκλωση υλικών όπως τα χρησιμοποιημένα ορυκτέλαια, τα ελαστικά, ορισμένα είδη πλαστικού, κλπ.
Η κατάσταση αυτή συνεπάγεται, αφενός μικρά ποσοστά ανακύκλωσης, αφετέρου μεγάλες διαδρομές που αυξάνουν το κόστος και δημιουργούν νέες περιβαλλοντικές επιβαρύνσεις.
Όλα τα παραπάνω δεν αφορούν βέβαια κάποιο μακρινό μέλλον, αλλά αποτελούν επιτακτική ανάγκη για το σήμερα. Κι αυτό, τόσο γιατί το πρόβλημα των σκουπιδιών έχει προσλάβει δραματικές και οριακές διαστάσεις, όσο και γιατί για πρώτη φορά υπάρχουν επαρκείς πόροι για μια ορθολογική και βιώσιμη διαχείριση των απορριμάτων.
Το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, ούτε αυστηρά τεχνικό.
Είναι κυρίως πρόβλημα προσανατολισμού και εφαρμογής στην πράξη της αρχής "ο ρυπαίνων πληρώνει".
Με άλλα λόγια η σημερινή ριζοσπαστική πρόταση δεν είναι η ενοχοποίηση των πολιτών ή του κράτους, αλλά η ενεργοποίηση των μηχανισμών της αγοράς και η αλλαγή των καταναλωτικών μοντέλων.
lacost
Ηταν 2 Πόντιοι και κολυμπούσαν σε ένα ποτάμι. Ξαφνικά βλέπουν εναν κροκόδειλο και λέει ο ένας στον άλλον . . . .
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)